Изминаха толкова години, че чак ми се иска да не бъда сега тук. Може би напред във времето или назад в миналото... Понякога е толкова трудно да живееш в настоящето, да бъдеш своя Аристотел на времето или може би дерзаещия Колумб на нови Индии.
Днес е денят! Сега е моментът! Това е мигът, в който да си спомним колко по-леко би било ако съблечем дебелите зимни дрехи. Онези, които ни пречат да почувстваме топлината на нечии чакащи ръце, горящата ласка на самотата, с която така искаме да се разделим.
Какво така трепетно желая?! - да споделя, да науча, да чуя... Какво очаквам?! - други гласове, други погледи, други усмивки, друга красота, където и да е тя...
Дали желая някого като теб, може би по-добър, по-силен, по-самоуверен?! Само ако можех да избягам от моята зима... Само ако можех да достигна тропика...
И през толкова много паравани от лед усещам някого, чакащ, толкова напомнящ за нещо отминало, което някога, в друг свят е било. Усещам своето начало, своя край, своя свят, за който още някой мечтае с мене.
Ще те намеря! Може би не сега, може би не утре... Просто знам! Но ти ще си там, в пролетна одежда с аромат на майски дъжд, с великолепието на планински връх, с поглед като неугасващо слънце... И аз ще те гледам и с отворена длан ще протегна плахо ръка. Една студена ръка, очакваща топлината ти!
Днес е денят! Сега е моментът! Това е мигът, в който да си спомним колко по-леко би било ако съблечем дебелите зимни дрехи. Онези, които ни пречат да почувстваме топлината на нечии чакащи ръце, горящата ласка на самотата, с която така искаме да се разделим.
Какво така трепетно желая?! - да споделя, да науча, да чуя... Какво очаквам?! - други гласове, други погледи, други усмивки, друга красота, където и да е тя...
Дали желая някого като теб, може би по-добър, по-силен, по-самоуверен?! Само ако можех да избягам от моята зима... Само ако можех да достигна тропика...
И през толкова много паравани от лед усещам някого, чакащ, толкова напомнящ за нещо отминало, което някога, в друг свят е било. Усещам своето начало, своя край, своя свят, за който още някой мечтае с мене.
Ще те намеря! Може би не сега, може би не утре... Просто знам! Но ти ще си там, в пролетна одежда с аромат на майски дъжд, с великолепието на планински връх, с поглед като неугасващо слънце... И аз ще те гледам и с отворена длан ще протегна плахо ръка. Една студена ръка, очакваща топлината ти!
Няма коментари:
Публикуване на коментар